Dalam kes mahkamah Belgium yang diajukan pada 18 Jun 2001 oleh 23 orang yang terselamat pada tahun 1982 pembunuhan beramai-ramai Sabra dan Shatila, pihak pendakwaan mendakwa bahawa Ariel Sharon, bekas menteri pertahanan Israel (dan Perdana Menteri Israel pada 2001–2006), serta orang Israel lain melakukan beberapa jenayah termasuk genosid,[11] kerana "semua unsur konstituen jenayah genosid, seperti yang ditakrifkan dalam Konvensyen 1948 dan seperti yang diterbitkan semula dalam Perkara 6 Statut ICC dan dalam Perkara 1§1 undang-undang 16 Jun 1993, hadir".[12] Dakwaan ini tidak disiasat di mahkamah Belgium kerana pada 12 Februari 2003 Mahkamah Kasasi (Mahkamah Agung Belgium) memutuskan bahawa di bawah undang-undang adat antarabangsa, pemangku ketua negara dan kerajaan tidak boleh menjadi objek prosiding di hadapan tribunal jenayah di negara asing (namun untuk jenayah genosid mereka boleh menjadi subjek prosiding tribunal antarabangsa).[13][14] Keputusan ini adalah mengulangi keputusan yang dibuat setahun sebelumnya oleh Mahkamah Keadilan Antarabangsa pada 14 Februari 2002.[15] Berikutan keputusan ini pada Jun 2003, Kementerian Kehakiman Belgium memutuskan untuk memulakan prosedur untuk memindahkan kes itu ke Israel.[16]

Dalam surat berita yang diterbitkan pada 7 Ogos 2006, Majlis Mubaligh Indianis melaporkan bahawa: "Dalam sesi pleno, Mahkamah Persekutuan (STF) [Brazil] menegaskan semula bahawa jenayah yang dikenali sebagai Pembunuhan Beramai-ramai Haximu [dilakukan terhadap kaum Orang Asli Yanomami[20] adalah genosid dan keputusan mahkamah persekutuan untuk menjatuhkan hukuman penjara 19 tahun kepada pelombong kerana genosid berkaitan dengan kesalahan lain, seperti penyeludupan dan perlombongan haram, adalah sah. Ia adalah keputusan sebulat suara yang dibuat semasa penghakiman Rayuan Luar Biasa (RE) 351487 hari ini, ke-3, pada waktu pagi oleh hakim-hakim Mahkamah Agung".[21] Dalam ulasan mengenai kes tersebut PBK Survival International menyatakan, "Konvensyen PBB mengenai genosid, yang diratifikasikan oleh Brazil, menyatakan bahawa pembunuhan 'dengan niat untuk memusnahkan, keseluruhan atau sebahagian, kelompok bangsa, etnik, kaum atau agama' adalah genosid. Keputusan Mahkamah Agung sangat penting dan memberikan amaran keras kepada mereka yang terus melakukan jenayah terhadap orang asli di Brazil."[20]

Pada tahun 2010 seorang pelarian Rwanda, François Bazaramba disabitkan dengan hukuman penjara seumur hidup kerana mengambil bahagian dalam genosid Rwanda.[39]

Novislav Djajić telah didakwa atas penyertaan dalam genosid, tetapi Mahkamah Wilayah Tinggi Bavaria gagal menemui di luar keraguan munasabah bahawa dia berniat untuk melakukan genosid. Dia didapati bersalah atas 14 kes pembunuhan dan satu kes cubaan membunuh, dan menerima hukuman penjara 5 tahun.[42] Atas rayuan Djajic pada 23 Mei 1997, Mahkamah Rayuan Bavaria mendapati bahawa perbuatan genosid telah dilakukan pada Jun 1992, walaupun terbatas ke dalam daerah pentadbiran Foča.[43]

Mahkamah Wilayah Tinggi (Oberlandesgericht) Düsseldorf, pada September 1997, menjatuhkan sabitan genosid terhadap Nikola Jorgić, seorang Serb Bosnia dari wilayah Doboj yang merupakan ketua kumpulan separa tentera yang terletak di wilayah Doboj. Dia dijatuhkan hukuman penjara seumur hidup empat penggal kerana penglibatannya dalam perbuatan genosid yang berlaku di Bosnia dan Herzegovina, selain Srebrenica.[44]

"Pada 29 November 1999, Mahkamah Wilayah Tinggi (Oberlandesgericht) Düsseldorf menghukum Maksim Sokolović 9 tahun penjara kerana membantu dan bersubahat dengan jenayah genosid serta kerana pelanggaran berat Konvensyen Geneva".[45]

Selepas keputusan mahkamah pada 2005, hak hakim Sepanyol untuk menggunakan bidang kuasa sejagat bagi menyiasat dan membicarakan warga asing yang disyaki melakukan genosid di luar Sepanyol telah—buat sementara waktu—diperkukuh.[58] Sehubungan itu, pada 7 Julai 2006, enam pegawai tentera Guatemala, antaranya Efraín Ríos Montt dan Oscar Humberto Mejia, telah didakwa secara rasminya atas jenayah perang yang mereka lakukan semasa Perang Saudara Guatemala (1960–1996) sebagai sebahagian daripada kes yang dimulakan oleh pemenang hadiah keamanan Nobel, Rigoberta Menchú, pada 1999.[59]

Pada 11 Januari 2006 juga dilaporkan bahawa Mahkamah Tinggi Sepanyol akan menyiasat sama ada tujuh bekas pegawai China, termasuk bekas Presiden China Jiang Zemin dan mantan Perdana Menteri Li Peng melibatkan diri dalam genosid di Tibet.[60] Prosiding mahkamah dalam kes yang dibawa oleh Jawatankuasa Menyokong Tibet yang berpangkalan di Madrid terhadap beberapa bekas pegawai China dibuka oleh Hakim pada 6 Jun 2006, dan pada hari yang sama China mengecam penyiasatan mahkamah Sepanyol terhadap dakwaan genosid di Tibet sebagai campur tangan dalam hal ehwal dalamannya dan menolak dakwaan itu sebagai "rekaan semata-mata".[61][62] Kes itu ditangguhkan pada 2010, berikutan undang-undang lain yang diluluskan pada 2009 yang mengehadkan siasatan Mahkamah Tinggi terhadap mereka yang "melibatkan mangsa Sepanyol, suspek yang berada di Sepanyol, atau beberapa hubungan jelas lain dengan Sepanyol". Ketetapan kehakiman di Sepanyol sebelum undang-undang ini diluluskan telah menjengkelkan banyak negara lain seperti Israel, yang pegawai-pegawainya telah berpotensi menghadapi pendakwaan.[63]